„Bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”. Wydaje się, że apostolskie zaproszenie w miarę upływu czasu zyskuje na znaczeniu. Świat staje się duchową pustynią. Porażający lęk, nihilizm i pustka zaczynają zaglądać do oczu całym społecznościom, choć mało kto jest się w stanie do nich przyznać. W tym kontekście wezwanie do czuwania stanowi zaproszenie do szukania Tego, który przywróci światu nadzieję, stwórczy porządek – Boski i ludzki. „Czuwam, to znaczy, że staram się być człowiekiem sumienia. Nazywam po imieniu dobro i zło, a nie zamazuję. Wypracowuję w sobie dobro, a ze zła staram się poprawiać, przezwyciężając je w sobie […] Czuwam – to znaczy dalej: dostrzegam drugiego. Nie zamykam się w sobie, w ciasnym podwórku własnych interesów czy też nawet własnych osądów. Czuwam – to znaczy: miłość bliźniego – to znaczy: podstawowa międzyludzka solidarność […] Czuwam – to znaczy także: czuję się odpowiedzialny za to wielkie, wspólne dziedzictwo, któremu na imię Polska”. A zatem, „rozumiejąc chwilę obecną”, uczmy się czuwania. Panie, przyjdź. Czekamy na Ciebie. Marana tha! Ks. Paweł Siedlanowski. Artykuł opublikowany na stronie: https://naszdziennik.pl/wiara-kosciol-w-polsce/330453,rozpoczynamy-adwent.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz