Definicja słownikowa mówi jasno: patriota to człowiek kochający swoją ojczyznę, gotów do poświęceń dla niej. Historyk prof. Stanisław Rosik nie ma wątpliwości, że przynależność do wspólnoty nazywanej wówczas Polakami czy też Polanami (jak utrwaliło się w dawniejszej nauce) mogli czuć na etapie budowy piastowskiej monarchii mieszkańcy większości podległych jej terytoriów co najwyżej w ośrodkach grodowych. – Co istotne, podstawą tej wspólnoty był nie tyle związek z państwem, ile z władcą i jego domem. S. Rosik zwraca uwagę, że dopiero rozwój społeczeństwa w dobie podziałów dzielnicowych w XII-XIII w., a następnie zjednoczenia i odrodzenia królestwa w XIV w. przyniósł traktowanie społeczeństwa (w istocie jego górnych warstw) jako wspólnoty, narodu, partycypującego w sprawowaniu władzy oczywiście pod berłem monarchy o czym w kronice pisze Wincenty Kadłubek. GN 3/25
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz