A skoro tak, to Stwórca nie cieszy się szacunkiem gnostyków i nie jest prawdziwym, dobrym Bogiem, a zbawienie człowieka domaga się oddzielenia ducha od materii. Gnoza radykalnie przeciwstawia sobie bowiem te dwa światy, a walkę duchową postrzega jako spór dwóch równych sobie sił: dobrego ducha (światła) i złej materii (ciemności). Obce jest jej chrześcijańskie dziękczynienie Bogu za powołanie wszystkiego do istnienia, a udział ludzi w stwarzaniu kolejnych pokoleń (prokreacja) uchodzi za ciężki grzech. Subtelne wpływy gnozy na autentyczne życie duchowe wielu chrześcijan: poczucie wyższości wobec innych, pogarda dla spraw cielesnych i brak autentycznej wdzięczności za stworzony świat, którego niedoskonałość aż czasem korci, żeby powątpiewać, jak gnostycy, w dobre intencje Stwórcy. GN 7.02.25
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz