Czy istnieje przeznaczenie?

Właściwa postawa chrześcijańska polega na ufnym powierzeniu się Opatrzności w tym, co dotyczy przyszłości, i na odrzuceniu wszelkiej niezdrowej ciekawości w tym względzie” – stwierdza Katechizm Kościoła Katolickiego.  Zasięganie wiedzy o przyszłości z innych źródeł niż Bóg jest zniewagą Stwórcy. „Nie będziesz się zwracał do wywołujących duchy ani do wróżbitów. Nie będziesz zasięgać ich rady” – czytamy w Księdze Kapłańskiej (19,31). Takie rzeczy Biblia nazywa obrzydliwością i nierządem. To coś jak rzucenie Bogu w twarz: „Skoro nie chcesz mi powiedzieć, to pójdę do konkurencji”. Bóg jednak nie ma konkurentów. Ma tylko wrogów – i jeśli ktoś do nas przemawia z zaświatów, a nie ma związku z Bogiem, to są to właśnie oni. Będąc zaś wrogami Boga, są także wrogami człowieka. Katechizm mówi o tym stanowczo: „Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do Szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość. Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem – połączonym z miłującą bojaźnią – które należą się jedynie Bogu” (KKK 2116). Franciszek Kucharczyk, GN 9.02.20