„Bywa tak – mówił św. Grzegorz Wielki – że dusza wytrwale czyni dobro, a jednak zostaje wyszydzona przez ludzi, dokonuje zdumiewających rzeczy, a spotykają ją zniewagi. Jeśli na skutek pochwał mogłaby zwrócić się ku temu, co zewnętrzne, dotknięta niesprawiedliwością, zwraca się ku swemu wnętrzu i tym bardziej umacnia się wewnętrznie w Bogu, im bardziej na zewnątrz nie doznaje wsparcia. Człowiek dotknięty przykrością, a oddany modlitwie, właśnie dlatego wewnętrznie doświadcza dobroci Bożej, iż na zewnątrz pozbawiony jest ludzkich pochwał”. Trzeba głosić ludziom Bożą prawdę bez lęku, nawet za cenę szyderstw i odrzuceń. Kiedyś, w dniu sądu, wielu wyrazi nam za to wdzięczność. W przeciwnym wypadku będziemy musieli – i słusznie – znosić wymówki i skargi ze strony tych, którzy wystawią nam rachunek za tchórzostwo i oportunizm. Istnieje heroizm pozbawiony wyniosłości i nienawiści, wypełniony pragnieniem oddania się Bogu i innym z miłości. Świat nie poznał i nigdy nie pozna niczego bardziej pięknego i świetlistego. Co można powiedzieć o tych chrześcijanach, którzy zapierają się Boga dla względów ludzkich, z lęku przed opinią innych, dla korzyści, zarobku i próżności? Ks prof. Robert Skrzypczak. GN 25/23
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz