„Gazeta Wyborcza” i Onet.pl zaczęły akcję zachęcającą internautów do
wyrażania solidarności z Lechem Wałęsą. Mam w związku z akcją dwa pytania.
Pierwsze: na jakiej podstawie obie redakcje kwestionują ustalenia dotyczące
współpracy Wałęsy z SB w latach 70., w sytuacji gdy na stole są twarde dowody?
Drugie: wokół jakiej prawdy historycznej mamy się teraz łączyć? Wałęsa
niewątpliwie współtworzył historię Polski. Problem w tym, że przez minione 20
lat zajmował się głównie wymazywaniem części swego życiorysu. Sam żył w
kłamstwie i domagał się, by wspierały go w tym wszystkie instytucje państwa,
autorytety, media i ludzie kultury. I tak się działo, w imię obrony legendy
„Solidarności”, w imię obrony dobrego imienia Polski. Tylko czy można coś
wartościowego zbudować na kłamstwie? „Solidarność” była i jest wielka, nie
dlatego, że Lech Wałęsa wielkim człowiekiem był. Cóż wart byłby mit
założycielski odrodzonej po komunizmie Polski, gdyby dla jego obrony trzeba
było niszczyć dokumenty, zatykać uszy, zamykać oczy i kneblować usta świadkom?
Akcja rozpoczęta przez „Wyborczą” i „Onet” nie buduje jedności, bo wzywa do
solidarności w kłamstwie. Nie ma dziś w Lechu Wałęsie cienia pokory, nie było
jej zresztą nigdy. Wspieranie go w takiej postawie na pewno nie jest gestem
solidarności. Ani z człowiekiem, ani z bohaterem. (Piotr Legutko, Gość
Niedzielny, 21.02.2016)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz