– Na miłość Boską, proście Matkę Boską, żeby mi wyleczyła mego syna kalekę. Ktoś inny wołał: – Niech wyleczy moje niewidome dziecko. A znowu inny: – A moje jest głuche. I znowu inny: – Niech mi przyprowadzi z wojny do domu mego męża i mego syna. – Niech mi nawróci grzesznika. – Niech mnie uzdrowi z gruźlicy itd.” Tak ludzkie potrzeby i prośby opisuje Łucja, która następnie przedstawi je Maryi. „Polecono mi, żebym Panią prosiła o wiele rzeczy: o uzdrowienie pewnego chorego i jednego głuchoniemego”. A jaka jest odpowiedź Matki: „Tak, kilku uzdrowię, innych nie. W październiku uczynię cud, aby wszyscy uwierzyli”. W ten sposób, pokazując nam, którzy tak bardzo jesteśmy zatroskani o nasze zdrowie fizyczne, że to tak naprawdę w naszym życiu nie jest najważniejsze i że Ona nie przychodzi w tym celu, aby leczyć nasze ciała, ale przychodzi, aby nam przypomnieć o naszym wiecznym przeznaczeniu i naszym zbawieniu. Dlatego prosi nas o nasze nawrócenie. Do tego „służą” praktyki I sobót miesiąca: spowiedź św., Komunia św. wynagradzająca, 15-minutowa medytacja i Różaniec wynagradzający.
Artykuł opublikowany na stronie: https://naszdziennik.pl/wiara-kosciol-w-polsce/282419,wrzesniowa-polanicka-noc-fatimska.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz