Od upadku imperium bizantyjskiego w 1453 r., kiedy to Moskwa uznała się za jego spadkobiercę, formułując doktrynę Trzeciego Rzymu, Rosja ma ambicje uniwersalne. Rozmach imperialnej Rosji nie kończy się ani na Donbasie czy Ługańsku, ani na Krymie, ani na Ukrainie, ani też na Litwie, Łotwie, Estonii, czyli restauracji granic Związku Sowieckiego; ani na granicach dawnej strefy panowania Stalina, czyli tzw. obozie socjalistycznym. Rosja wcale nie chce zatrzymać się na żadnej granicy w naszej części kontynentu, ale ma ambicje uniwersalne. Tak jest od czasu doktryny Rosji jako Trzeciego Rzymu: najpierw w postaci prawosławnego imperium „wyzwalającego” cały świat do jedynej „prawdziwej wiary” (czyli oczywiście prawosławia); potem w wersji oświeceniowej, jaką nadali jej Piotr Wielki i Katarzyna II, jako centrum oświecenia „wyzwalała” kolejne kraje (np. Rzeczpospolitą czy kraje Zakaukazia), przejmując pałeczkę modernizacji od coraz słabszego Zachodu, aż do komunistycznej ideologii Moskwy jako Trzeciej Międzynarodówki (ta instytucja została powołana w 1919 r. pod rządami Lenina po to, aby podporządkować cały ruch komunistyczny celom geostrategicznym Moskwy). Putin chce ostatecznie zdominować co najmniej całą północną Eurazję: od Władywostoku do Atlantyku. Putin przedstawia się jako ostatni obrońca Krzyża – to brzmi jak przerażające szyderstwo, ale wiemy, że nie tylko rzeczywiście przyjmuje cynicznie taki ton, ale też jest przyjmowany w takim duchu przez część zmanipulowanych środowisk tradycyjnych w Europie Zachodniej. Powinniśmy pracować nad przekonywaniem Zachodu do tego, by dobrze rozumiał niebezpieczeństwo idące ze strony współczesnej Rosji, i jednocześnie, żeby odpowiedział na kryzys powrotem do źródeł własnej siły duchowej, wypływającej z dziedzictwa chrześcijaństwa i wielkiej spuścizny kultury europejskiej. To jest nasze zadanie. Prof. Andrzej Nowak, historyk. Artykuł opublikowany na stronie: https://naszdziennik.pl/mysl/254298,polska-przed-wielka-szansa.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz