Najdelikatniejsze komentarze względem niepełnosprawnych dzieci czy też ich
matek to takie, które nazwać można: "Podziwiamy i współczujemy. Ale to
twój heroizm, biedna kobieto". Czyli w praktyce: urodziłaś, twoja sprawa.
Nie musiałaś. Ja nie zamierzam. Kolejny typ to "samo współczucie".
Bez "podziwiania". Chyba uczciwsze. A kolejne to coraz ostrzejsze i
ostrzejsze komentarze rodem z eugenicznych czeluści. O potworach, które nie
powinny się urodzić, głupocie, która "takie dzieci skazuje na
cierpienie", etc. Wypełza tu straszliwy, ale i prawdziwy sposób myślenia i
czucia wielu, wielu Polaków. Eugeniczny sposób. Warto przypomnieć, że na prawie
tysiąc legalnych aborcji w Polsce w ubiegłym roku dwie wykonano na dzieciach
poczętych w wyniku czynu zabronionego, pozostałe na dzieciach chorych, głównie
z zespołem Downa, to trzeba zapytać: kto tych dzieci wśród nas nie chce? Kto
się nimi brzydzi? Komu są zbędne? Gdzie i kto zawinił, zaniedbał podstawy, że
wśród sporej części społeczeństwa panuje takie myślowo-emocjonalne zdziczenie? ...czyli
jak opadają maski. Pani Hanna Bakuła zapytana przez jeden z portali, dlaczego
popiera czarny protest, powiedziała bez ogródek: "Jeżeli to się odpuści,
to będzie kupa kalek, bękartów, dzieci z wadami". Maski opadają. (Agata
Puścikowska, GN, 4.10.16)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz