Marzena Nykiel pisze w tygodniku "W sieci" o antyklerykalnej nagonce w III RP. Możemy zaobserwować trzy propagandowe uderzenia, które mają udowodnić: chęć politycznego panowania duchownych, rozwiązłość obyczajową, zachłanność na dobra materialne. Tony artykułów mają udowodnić pazerność Kościoła. Głównie Gazeta Wyborcza starała się zbudować atmosferę skandalu wokół Komisji Majątkowej i udowodnić wiele nadużyć tej Komisji. Tymczasem na 2800 rozpatrzonych spraw, zarzuty dotyczą zaledwie kilkunastu, przy czym żaden z zarzutów nie został dotąd ostatecznie potwierdzony. Komisja Majątkowa składała się z 12 członków - 6 powołanych przez Episkopat i 6 przez MSWiA. Nieprawidłowości w dokumentacji były po stronie rządowej a nie kościelnej. Przypomnijmy, że pod koniec lat 40-tych Kościołowi zabrano szcunkowo ok. 490 szkół, 90 szpitali, 155 tys ha ziemi, 3300 budynków, 400 domów katechetycznych, 136 domów dziecka, 57 domów starców, 1117 domów mieszkalnych, do tego majątek zakonów. W wyniku działania Komisji, z zagrabionych obiektów Kościół odzyskał ok. 12 %. Trzeba zaznaczyć, że cały majątek Kościoła pochodzi z darowizn wiernych, którzy przekazywali ziemie i nieruchomości, by służyły dobru wspólnemu. Państwo nie robi więc żadnej łaski zwracając to co po wojnie zagrabili komuniści. Tymczasem zlikwidowano Komisję Majątkową i to tylko katolicką, bo komisje innych wyznań nadal działają, posądzając Kościól o pazerność. Co do politycznego panowania - żaden ksiądz nie jest posłem, ministrem i radnym, a wypowiadać się na temat dobra wspólnego nie tylko może, ale nawet ma obowiązek, jeżeli poważnie traktuje swoją służbę. Rozwiązłość obyczajowa wśród duchowieństwa oczywiście istnieje, bo to tylko grzeszni ludzie, ale procent nadużyć jest znikomy w porównaniu z aktorami, artystami, tzw. gwiazdami, dziennikarzami czy politykami. Kochajmy Chrystusowy Kościół, w którym zostaliśmy ochrzczeni i poza którym nie ma zbawienia i nie dajmy się podzielić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz